کد خبر: ۱۶۴۳۲
تاریخ انتشار:۱۰ آذر ۱۳۹۷ - ۰۹:۴۳
اختصاصی
تربیت کودک در نگاه راجنیش اشو
خانواده، علم و فلسفه، تمدن، ادیان و مذاهب، هیچ کدام در نظر اشو جایگاهی ندارد

به گزارش فرقه نیوز: درباره ایده های اشو چنین می توان گفت که او بسیاری از امور را مخدوش می داند و مورد حمله قرار می دهد، خانواده، علم و فلسفه، تمدن، ادیان و مذاهب، هیچ کدام در نظر اشو جایگاهی ندارد و از طرفی وی خود را از بسیاری از بزرگان و دانشمندان حتی پیامبران الهی نیز برتر می داند.

برای نقد و بررسی اندیشه های اشو هیچ نیاز به بحث و تحلیل نیست و کافیست سخنان اشو در موضوعات مختلف را مورد توجه قرار داد. اشو آنقدر انحراف در اندیشه اش وجود دارد که نیاز نیست در میان سخنانش کنکاش کرد و از دل آنها انحرافی استخراج نمود. او در تمام موضوعات وارد شده و از هر دری سخن به میان می آورد. بسیار پراکنده سخن می گوید و هیچ انسجامی در آثار اشو دیده نمی شود.

  اشو و تعلیم و تربیت کودک

تعلیم و تربیت در نگاه اشو بسیار متفاوت با تعاریف رایج است او بر این عقیده است که اساساً نباید تربیتی صورت گیرد و کودک خود باید رشد کند و پدر و مادر او را باید به حال خود رها کنند و حال آنکه این نگاه با نظام خلقت انسانی و حیوانی سازگار نیست. چرا که حتی حیوانات که از شعور انسانی برخوردار نیستند، فرزندان خود را بعد از تولد به حال خود رها نمی کنند و تا مدتی از آنها بسیار مراقبت می کنند و آنها را مورد تعلیم و تربیت قرار می دهند تا بتوانند زنده بمانند، آموزش هایی مانند شکار، پرواز، فرار از دشمن وقتی حیوان به تربیت فرزند خود اینقدر اهمیت می دهد انسان به طریق اولا نمی تواند نسبت به تربیت فرزند خود بی توجه باشد. اما اشو با این طبیعت، مخالفت می کند و اعتقاد دارد که نباید تربیتی و تعلیمی باشد. او خطاب به پدر و مادرها چنین می گوید:

تو باید بی عملی را بیاموزی، باید یاد بگیری خود را کنار کشیده و از سر راه کودک برداری. تو باید خیلی شهامت به خرج بدهی، چون به حال خود رها کردن کودک عملی مخاطره آمیز است. هزاران سال است در گوشمان خوانده اند که اگر کودک را به حال خودش رها کنی، او وحشی بار می آید. این یاوه محض است.[1]

او پدر و مادر را برای تربیت کودک مناسب نمی داند و معتقد است که باید فرزندان را به کمون (مرکز مراقبه اشو) سپرد تا در آنجا مورد همایت قرار بگیرند و تربیت شود. جالب اینجاست که او از یک سو می گوید نباید کودک را تربیت کرد و او را باید رها گذاشت و از سوی دیگر اعتقاد دارد که باید برای تربیت کودک او را به کمون باید سپرد

ما باید کودکان را در برابر گذشته محافظت کنیم. تنها چاره کار آن است که کودکان به یک کمون تعلق داشته باشند. کودکان باید نه در کنار والدین، که در شبانه روزی های کمون زندگی کنند تا پدر و مادرها نتوانند ذهن آنها را مسموم کنند.[2]

البته این گونه تربیت در خود هندوستان مورد پذیرش نیست چه برسد به ایران و در میان مسلمانان چرا که قرآن کاملا خلاف این سخن را به پیروانش آموزش داده است. خداوند در سوره اسرا می فرماید:

وَ اخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلّ‏ِ مِنَ الرَّحْمَه وَ قُل رَّبّ‏ِ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانىِ صَغِيرًا (اسراء/24)

در برابرشان(پدر و مادر) از روى مهربانى سر تواضع فرود آور و بگو اى پروردگار من، هم چنان كه مرا در خُردى پرورش دادند، بر آنها رحمت آور.

مهربانتر و دل سوز تر از پدر و مادر به فرزند كسي نيست، بنابراین آنها بهترين كسان براي تربيت فرزند هستند. اگر اين امر مهم، به ديگري واگذار شود، نبايد انتظار تربيت درست از او داشت. چگونه می توان تربیت فرزند را به کسانی سپرد که هیچ احساسی نسبت به او ندارند و به راحتی می توانند قربانی امیال خود کنند.

اشو در جایی دیگر می گوید:

بچه ها باید به کمون تعلق داشته باشند، نه به پدر و مادرها. والدین به اندازه کافی ضرر زده اند، دیگر نمی توان به آنها اجازه داد که فرزندانشان را فاسد کنند- هرچند نیت آنان سراپا خیر است. اما با این نیت های خیر پدر و مادرها، که جز عواقب ناخوشایند پیامدی نداشته است، چه باید کرد؟[3]



[1] . کودک نوین ص68

[2] . اشو، آینده طلائی ص99

[3] . آینده طلائی ص98