به گزارش فرقه نیوز: برای ایجاد دین نوین جهانی باید مشخص می شد فرقه ها چه اشتراکاتی دارند و چگونه می شود این اشتراکات را در یک جهت هدایت کرد. برای این کار از سال 1891بیش از سه هزار نامه به رهبران دینی و معنوی جهان و دانشمندان مطالعات ادیان ارسال شد.[1] که با استقبال خوب این رهبران مواجه شد اما با اشکالات و موانعی روبرو بود، در ابتدای این راه، برخی از جریانات معنوی مقاومت نشان داده با این موج جهانی هماهنگ نشدند. و این اتفاق طبیعی بود. زیرا بسیاری از رهبران ادیان هنوز درک درستی از جریان دین نوین جهانی نداشتند و تصور می کردند در چنین فضای ایجاد شده باید هر چه بهتر و بیشتر دین خود را ترویج و تبلیغ کنند. آنها هنوز نمی دانستند که تیکه هایی از یک پازل جهانی هستند و باید در همان راستا فعالیت کنند.

بنابراین در اولین اجلاسیه فرقه ها و ادیان، نتوانستند به فضایی مشترک برای گفتگو و تفاهم دست یابند. این ناکامی، برگزاری اجلاس را به تعویق انداخت. اما آثار و پیامدهای اجلاسیه اول آرام آرام برجسته و عمیق تر شد و رهبران فرقه ها و ادیان جهان در فضای تبلیغاتی غرب به این باور رسیدند که باید با یکدیگر متحد شوند. و سرانجام بعد از صد سال دور جدید اجلاس پارلمان ادیان جهان آغاز به کار کرد. یکی از پیامدهای اجلاسیه اول این بود که غربیان با اندیشه های معنوی شرق آشنا شدند و فهمیدند و امید پیدا کردند که می توانند معنویت گم شده خود را از طریق این اندیشه ها پیدا کنند. رامکریشنا هندی وقتی پا به جهان غرب گذاشت هم توانست بر اندیشه معنویت گریزانه غرب تأثیر بگذارد و هم خود از غرب تأثیر بپذیرد.

یکی دیگر از پیامدهای اجلاسیه اول این بود که رهبران معنویت های شرقی با غرب آشنا شدند و بسیاری از آنها زندگی در غرب را برگزیدند و تحت تأثیر افکار و اندیشه های غربی، افکار خود را ترویج دادند. برخی از این رهبران توانستند فرهنگ و معنویت شرقی را به غرب انتقال داده و سبک زندگی مردم را تحت تأثیر قرار دهند. غرب صنعتش را به شرقیان تحمیل کرد و شرق معنویتش را به غربیان هدیه داد. این داد و ستد، روند غربی شدن شرق و شرقی شدن غرب را آغاز کرد.