به گزارش فرقه نیوز، سعدالله زارعی طی یادداشتی نوشت: بهائیان در ایران هر تعداد هم که باشند،
آن‌قدر نیستند که معرف گروه بزرگی از جامعه ایران باشند تا به کار روز رای
گیری بیایند.
این در حالی است که شیعیان که اکثریت قاطع جامعه ایران را تشکیل می‌دهند،
همگرایی با بهائیان که همه مراجع و رهبران شیعه آنان را فرقه‌ای ضاله و در
نتیجه کافر و نجس به حساب می‌آورند را نمی‌پسندند و به فائزه و جریانی که
او در آن جریان تعریف می‌شود، بدبین می‌شوند.
با این وصف معاشرت فائزه هاشمی و جریان "مالوف وی قاعدتا" مصرف خارجی دارد و با هدف جلب بیشتر حمایت خارجی انجام شده است.
از همین‌جا می‌توان حدس زد که جریان خارجی از این جریان داخلی، هنجارشکنی
بیشتر به خصوص در حوزه فرهنگی را طلب کرده و آزادی بیشتر بهائیان و رسمیت
پیدا کردن فعالیت آنان به عنوان شاخص بهبود فضای فرهنگی را تحمیل کرده است.
در اینجا طبعاً منظور اصلی غرب آزادی عمل بهائیان در ایران نیست چرا که از
یک سو این‌ها یعنی بهائیان در حال حاضر آنچنان منشاء اثر نیستند تا آزادی
عمل آنان گره‌ای از غرب را در ارتباط با جامعه ایران باز کند و از سوی دیگر
غرب می‌داند به فرض که در سطوح رسمی فضا برای فعالیت بیشتر و آزادانه‌تر
بهائیان باز شود، مشکل بهائیان در سطوح اجتماعی به دلیل هنجارهای حاکم شیعی
باقی می‌ماند و در عمل انفتاحی در فعالیت بهائیان در ایران روی نمی‌دهد.
بنابراین به نظر می‌آید که هدف غرب در اصل منفعل کردن سیستم رسمی ایران در
برابر هنجارهای غرب است که در این بین آزادی عمل بیشتر بهائیان در ایران
مقدمه تحمیل‌های بعدی است که از حساسیت کمتری به نسبت تحمیل بهائیان
برخوردار هستند. وقتی سد شکسته شود هر اتفاقی طبیعی جلوه می‌کند و حساسیت
را از بین می‌برد.
از این رو دیدار فائزه هاشمی که به دلیل انتسابش به رئیس مجمع تشخیص مصلحت
نظام و انتساب هاشمی رفسنجانی به دولت، یک اقدام سیستمی تلقی می‌شود، حائز
اهمیت بسیار است و باید در انتظار وقوع انواعی از اقدامات هنجارشکنانه بود
که از نفس انداختن نظام جمهوری اسلامی را نشانه رفته‌اند.
