کد خبر: ۱۴۳۹۸
تاریخ انتشار: 06 مهر - 1395 17:29
اختصاصی ؛
نگاهی نو به فرقه سیاسی صوفیه از زمان تاسیس تا عصر حاضر

به گزارش فرقه نیوز ؛

مقدمه

فرقه سیاسی صوفیه باتوجه به ترویج اسلام التقاطی با ریشه جبهه مرتد ملی و نهضت آزادی، همواره مورد حمایت رسانه های معاند و استکبار جهانی قرار گرفته است. نگاهی به تاریخ معاصر ایران نشان می‌دهد که جامعه ایران همواره از ناحیه فرقه‌های به اصطلاح مذهبی مورد تهدید قرار گرفته و با شکل گیری انقلاب مردمی ایران، این تهدیدها افزایش یافته است.در این بین فرقه سیاسی صوفیه مهمترین و فعالترین فرقه منحرف سیاسی مذهبی می‌باشد که با ترویج تفکرات انحرافی به مخالفت صریح آموزهای اسلام ناب محمدی می‌پردازد تا علاوه بر سیاه نمایی فضای داخلی و فراهم کردن خوراک رسانه‌ای، همچنان مورد حمایت ویژه دشمنان نظام مقدس جمهوری اسلامی قرار گیرند. در این نوشتار برآنیم با نگاهی نو به صورت خلاصه به معرفی فرقه صوفیه گنابادیه بپردازیم.

نگاه اول

از تاسیس تا عصر حاضر

فرقه نعمت اللهی سلطانعلیشاهی گنابادی معروف به فرقه سیاسی صوفیه، دراویش 121

تخلص فرقه: گنابادی

موسس فرقه: حاج ملا سلطان محمّد گنابادی ملقّب به سلطانعلیشاه

سال تاسیس: 1294 هجری قمری

قطب کنونی: نورعلی تابنده با نام طریقتی مجذوبعلیشاه عضو فعال نهضت آزادی با تفکرات انحرافی

مهمترین شیوخ عصر حاضر: 1-یوسف مردانی شیخ کرج 2-محجوبی شیخ ملایر3-خواجه گراشی شیخ فارس 4-معروفی شیخ رشت 5- شریعت شیخ قم 6- نظام الدین واعظی

مهمترین ماذونین در عصر حاضر: 1- حسینعلی کاشانی بیدختی 2- شاهرضا احمدی ششده 3--سید مصطفی آزمایش، جاسوس فرانسوی این فرقه که با شبکه‌های معاند نظام ارتباط تنگاتنگ دارد 4- غلامرضا داستانی

محل مرکزی فعالیت: تهران خانقاه امیر سلیمانی

مهمترین مراکز جمعیتی: بخش بیدخت گناباد، محله اصفهانی‌های کرج و بخش ششده فسا

نگاه دوم

مهمترین منابع اقتصادی

مهمترین منبع مالی فرقه سیاسی صوفیه موقوفات باقیمانده از رژیم شاهنشاهی پهلوی است و بعد از آن عشریه می‌باشد که از فقرا گرفته می‌شود.

این فرقه دارای شرکتهای اقتصادی و بنگاه‌های در آمدی هست که به برخی از آنها اشاره خواهد شد؛

الف: -صنایع شیر دامداران

ب: -صنایع کیک وکلوچه شکوهی (پچ پچ)

ج: حدود 6 چاپخانه و انتشاراتی مانند چاپ جنت بروجرد، حافظ شیراز، انتشارات حقیقت تهران و ...

نگاه سوم

مهمترین خطرات سیاسی اجتماعی فرقه صوفیه گنابادی

1-رویکرد صد در صد سیاسی

2-حرکت رسانه‌ای قوی

3-داشتن نیروهای مخالف نظام وآماده‌ی درگیری

4-نفوذ در دستگاه های مختلف با توجه به رایزنی سیاسی

5-همکاری با گروه‌ها و رسانه‌های معاند

نگاه چهارم

برخی از انحرافات فرقه سیاسی صوفیه

1-تجسم صورت مرشد در عبادات.

2-عُشریه: اینها بر خلاف نصّ صریح قرآن به جای خمس عشریه را درست کرده‌اند که به قطب یا نماینده وی داده می‌شود.

3-غُسل اسلام: شخص قبل از تشرف به محضر قطب باید غسل اسلام کند!

4- امام دانستن قطب (مهدویت نوعیه) .

5-سماع: گرچه امروزه اقطاب این فرقه سماع را جایز نمی‌دانند و از آواز خوانی مجالس فقری به عناون سماع یاد می‌کنند ولی اغلب اقطاب گذشته این فرقه از مروجین و افراط گرایان در موضوع سماع بوده‌اند.

6- اعتقاد به وحدت شخصیه وجود و بی‌نیازی از عبادت هنگام فناء فی الله!

7-مصداق اهلبیت دانستن اقطاب

8-تفکرات انحرافی در ابعاد مختلف

9- تقید به شارب و سبیل: آنان مقید به بلند گذاشتن سبیل خود بوده و این برای اقطاب اجباری است. بر طبق باور این فرقه مرید و قطب مشغول طواف محبوب است و در طواف کوتاه کردن موها ممنوع می‌باشد، و این مطلب در دیدگاه ایشان فقط بر شارب صدق می‌کند. البته شاید شارب به عنوان سمبلی برای چنین عقیده‌ای باشد.

نگاه آخر

از تفسیر عرفانی تا عقد اخوت با کودتای شاهنشاهی

سلطان محمد بیچاره گنابادی معروف به سلطانعلیشاه در سال 1294 این فرقه را تاسیس کرد. انحرافات عقیدتی وی باعث شد که مرحوم آیت الله آخوند خراسانی صاحب کفایه وی را مرتد اعلام نماید که در سال1327 هجری قمری توسط عده‌ای از شیعیان در بیدخت گناباد کشته شد و بعد از آن، قطبیت در خاندان وی موروثی شد. تفسیر بیان السعادة به سلطان محمد نسبت داده می‌شود لکن رجال شناس خبیر شیعه، مرحوم آقا بزرگ تهرانی کتاب شناس بزرگ معاصر در کتاب ارزشمند الذریعه می‌نویسد: برخی معتقدند این تفسیر مربوط به ملا سلطان است. اما نگاهی به اعراب اول آن نشان دیگری دارد. سپس می‌گوید: عین عبارات این تفسیر در رساله شیخ علی ابن احمد مهائمی کوکنی متولد سال 776 ومتوفی 835 مشهور به مخدوم علی مهائمی موجود است. همچنین الفاظ آن را سید غلامعلی آزاد بلگرامی در کتابش سُبحۀ المرجان، تالیف سال 1177 آورده است. [1] با روی کار آمدن نورعلی تابنده قطب سیاسی صوفیه کار به جای رسید که بعد از تحصن فقرا در سوم اسفند سال ۱۳۸۷ مقابل مجلس شورای اسلامی در میدان بهارستان تهران، روز سوم اسفند را که همزمان با کودتای شاه و روز اول سلطنت پهلوی است به عنوان روز درویش نامگذاری نمود. این تعیین روز خاص، یک برنامه سیاسی به حساب می‌آید که در طول دوران تصوف بی‌سابقه بود است.

منبع:

[1] الذریعه جلد 3 ص181

ارسال به دوستان
نسخه چاپی
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار