کد خبر: ۱۴۴۱۰
تاریخ انتشار: 07 مهر - 1395 03:34
موضوع دیگری که بر شدت مخالفت ملاعلی کنی با فراماسونری دامن می زد، ارتباط این مجمع سری با بهائیت بود. بسیاری از اسناد برجامانده از آن دوران حکایت از پیوستن بسیاری از بهائیان به تشکیلات فراماسونری دارد.

به گزارش فرقه نیوز و به نقل از تبیان  ؛

نگاهی به مجاهداتها در تقابل با «مجلس فراموشی»

عصر قاجار، نقطه عطف مهمی در ورود اندیشه های غربی به کشور می باشد. در این دوره نه تنها بسیاری از کتب غربی چاپ و منتشر شدند؛ بلکه برخی از مجامع و تشکیلات سیاسی، همچون فراماسونری نیز با اهداف خاصی شکل گرفتند. فراماسونری یا فراموشخانه از تشکیلات مهم و سریبا شعارهایی چون آزادی، برادری، برابری، اومانیسم و... بود که به کمک افرادی چون ملکم خان برپا گردید. این تشکیلات با اهدافی نظیر ترویج فرهنگ غربی و از بین بردن شعائر مذهبی فعالیتهای خود را آغاز کرد. علیرغم اینکه اهداف و اقدامات فراماسونری در ابتدا برای بسیاری از مردم ناشناخته بود؛ اما روحانیان با زیرکی تمام از همان آغاز به فعالیتهای آن با دیده تردید نگریسته و به اعتراض با آن برخاستند. در رأس روحانیون، ملا علی کنی قرار داشت که به جرأت می توان گفت اولین اعتراض علنی از سوی او مطرح گردید. آیت الله کنی با نوشتن نامه هایی به ناصرالدین شاه ضمن بیان دلایل خود در مخالفت با فراماسونری، اعلام نمود تا تشکیلات مذکور تعطیل نگردد، دست از اعتراض برنمی دارد. ایشان در مخالفت با این موضوع دلائل خاصی داشتند که در ادامه مطلب ذیل به این موضوع پرداخته می شود.

فراماسونری و تشکیلات آن در ایران

در رابطه با تاریخ و مکان تشکیل اولین فراماسونریجهان، نظر قطعی وجود ندارد. عده ای آن را به مصر، گروهی به فرانسه و حتی کشورهایی چون اسکاتلند نسبت می دهند. این کلمه ترکیبی از «فری» و «ماسون» به معنای بنّای آزادی است که بدون مزد کار نمی کند؛ اما در اصطلاح تشکیلاتی سری در سرتاسر جهان با فعالیتهای فرهنگی، اقتصادی و به خصوص سیاسی می باشد. اهداف و شعارهای مهم ماسونری ترویج مقولاتی چون برابری، برادری، عدالت، آزادی و در ابعاد وسیع تر سیاسی، مبارزه با استبداد نیز بوده است. برابرى حقوق، آزادى عقیده و اندیشه، آزادى بیان، آزادى قلم و نیز امنیت جانى و مالى، از دیگر اصول کلی و مهم تشکیلات جهانی فراماسونری می باشد.

در باب ورود رسمی تشکیلات فراماسونری در ایران که تحت عنوان فراموشخانه شناخته می شود، تاریخ دقیقی وجود ندارد؛ اما ربع قرن سیزدهم را که همزمان است با حکومت ناصرالدین شاه،دوره ورود افکار ماسونی می دانند. این تشکیلات به تقلید از مجامع فراماسونی اروپا به خصوص فرانسه شکل گرفت؛ زیرا پایه گذاراناصلی آن همچون ملکم خان،از جمله تحصیلکردگان ایرانی در فرانسه بودند. ملکم را «اولین موسس لژ فراماسونی در ایران ذکر کرده اند. وی در ده سالگی به فرانسه رفت و ضمن تحصیل عضو شد و بعد از بازگشت به ایران، فراموشخانه را تشکیل داد.»1ملکم، نقش پررنگی در تشکیل مجامع وابسته به فراماسونری نیز داشت؛ چنانچه بسیاری از سازمانهای وابسته به فراماسونری همچون مجمع آدمیت نیز زیر نظر او به وجود آمد.

اصول و اندیشه های فراماسونری ایرانی نیز منبعث از تشکیلات جهانی آن بود. چنانچه در «قانون اساسی ملکم، موضوع شناسائی حیثیت و عزت آدمی و اصول حقوق مدنی و آزادی انسان تشریح شده است. مبارزه علیه ظلم و استبداد، دفاع از امنیت جانی و مالی، آزادی بیان و قلم و عقیده، آزادی جمعیت، مساوات افراد از لحاظ نژاد و گهر و دین به عنوان اصول حقوق اجتماعی فرد ذکر گردیده است.»

در این شرایط و با تأسیس اولین فراماسونری که فعالیتهای آن در هاله ای از ابهام قرار داشت، آیت الله کنی معروف به ملا علی کنی به اعتراض با فعالیتهای آن برخاست. ملا علی کنی، از فقا و مجتهدین بزرگ دوره قاجار از جمله افرادی بود که«در زمان ناصرالدین شاه دارای قدرت بسیار گردید تا جایی که در بسیاری از موارد به شاه دستور می داد و در دو مسأله مهم دخالت کرد که یکی از آنها فراماسونری بود.» البته وی در فعالیتهای سیاسی خویش به مخالفت با مواردی چون امتیاز رویتر، موضوع وضعیت حجاب و نیز فرقه بهائیت نیز پرداخته بود که برخی از آنها نیز مرتبط و ناشی از تشکیلات فراماسونری بود.آیت الله ملا علی کنی در جریان مخالفت با قرارداد رویتر، طی نامه ای به ناصرالدین شاه، ضمن هشدار نسبت به عواقب قرارداد مزبور، اعتراض صریح خود با این قرارداد را اعلام می کند. وی همچنین در آن نامه، به اقدام میرزا ملکم خان در تأسیس فراماسونری (فراموشخانه) اشاره کرده و در بخشهایی از نامه اشاره می کند: «ما عموم اهل ایمان عرض می کنیم که شخص میرزا ملکم را دشمن دین و ملت دانسته ایم....مدت زمانی نگذشته که در دارالخلافه...مجلس فراموشی ترتیب داده و ... در خیال اضمحلال مذهب و ملت بود...»

علت مخالفت آیت الله کنی با موضوع فراماسونری به اهداف سری و نیز عدم سازگاری اصول آن با موازین اسلامی بازمی گشت. در این رابطه می توان به موضوع آزادی، ارتباط فراماسونری با بهائیت و آثار و نتایج آموزه های این تشکیلات همچون کم اهمیت جلوه دادن موضوع حجاب و نیز موضوع برابری اشاره نمود.

آزادی

موضوع آزادی به معنای مدرن آن که مورد تأکید فراماسونری قرار داشت، از موارد مهم مخالفت آیت الله کنی با این جامعهبود. ملاعلی کنی با نفس آزادی مخالفتی نداشت؛ اما با حیطه، مصادیق و تعاریف آن از دید فراماسونری مخالف بود؛ زیرا آن را وسیله  و مستمسکی جهت به خطر افتادن اسلام می دانست.از این رو، معتقد بود دولت باید با تمام قدرت، در حفظ اصول شریعت بکوشد.

«نفوس بالطبع درطبیعت شیطانی،مایل به هوی و هوس وبرآوردن (امیال)خودند... دولت را وداع تام و تمام باید نمود، به واسطه اینکه اصل شرایع و ادیان در هر زمان خود قید محکم سخت و شدیدی بوده و می باشد که ارتکاب مناهی و محرمات ننمایند، و...»

ماسونها حتی برخلاف آنچه که در قانون اساسی خود اظهار می دارند و می گویند که زنان را در فرقه خود نمی پذیرند، اما ضمن استفاده ابزاری از آنان جهت رسیدن به اهداف خود، دست به اقدامات خاصی از جمله آزادی حجاب زدند.

ملا علی کنی معتقد بود آزادی نباید در مخالفت و مغایرت با موازین اسلامی باشد و به بهانه آزادی بیان هرکس هر چه خواست بگوید و انجام دهد. از این حیث، وی یکی از مخالفان سرسخت فراماسونری و شعار اصلی آن یعنی آزادی بود. ملا علی کنی، آزادی از نوع غیر اسلامی را با کلمه قبیحه می شناخت. آجودانی در رابطه با شدت مخالفت ملاکنی در رابطه با این مقوله می نویسد: «ملاعلی کنی مجتهد بزرگ عصر ناصری در نقد کارنامه صدارت مشیرالدوله در مذمت تلاشی که برای آزادی آغاز شده بود در نامه ای به شاه... از کلمه آزادی به «کلمه قبیحه آزادی» نام برد.»

ارتباط با بهائیت

موضوع دیگری که بر شدت مخالفت ملاعلی کنی با فراماسونری دامن می زد، ارتباط این مجمع سری با بهائیت بود. بسیاری از اسناد برجامانده از آن دوران حکایت از پیوستن بسیاری از بهاییان به تشکیلات فراماسونری دارد. گذشته از این برخی از اعضای فراماسونری نیز ارتباطاتی با بهاییان داشته اند. چنانچه، طبق اسناد برجا مانده بسیاری از بهائیان و حتی یهودیان با سازمان مذکور ارتباط مستقیم داشته و دیدارهایی میان مقامات این فرقه با کسانی چون ملکم خان صورت گرفته است. بهائیان گذشته از آنکه فرقه ای انحرافی بودند، با بسیاری از شعائر دینی و مذهبی نیز مخالفت داشتند. از این رو بسیاری از عقاید این فرقه از جمله جدایی دین از سیاست، اومانیسم، تسامح و تساهل و... با تشکیلات فراماسونری همخوانی و مطابقت داشت.

موضوع زنان و تغییر پوشش آنان

ماسونها حتی برخلاف آنچه در قانون اساسی خود اظهار می دارند و می گویند که زنان را در فرقه خود نمی پذیرند، اما ضمن استفاده ابزاری از آنان جهت رسیدن به اهداف خود، دست به اقدامات خاصی از جمله آزادی حجاب زدند. وجود بهائیان در تشکیلات فراماسونری که از مخالفان سرسخت حجاب زنان بودند، به این مسئله بیشتر دامن می زد. بهائیان از پیشتازان کشف حجاب در دوره قاجار محسوب می شوند.گرچه موضوع کشف حجاب پیشتر از تشکیلات فراماسونری،توسط برخی روشنفکران و جریانهای انحرافی مطرح گشته بودو آیت الله ملاعلی کنی نیز نسبت به آن موضع گیری کرده بود؛ اما بعدها و با تأسیس فراموشخانه، به ارتباط سری میان بهائیان، ماسونها و طرح مجدد مسائلی چون کشف حجاب یا آزادیهای مغایر با حدود الهی و اسلامی بدبین گشت. از این رو بخشی از مخالفت ایشان با تشکیلات فراماسونری به نگرانی از عواقب و نتایح آن بر جامعه بازمی گشت.

برابری و مساوات

مفهوم اومانیسم یا انسان محوری و برابری که از مفاهیم بنیادین فراماسونری می باشد، از دیگر موارد اعتراض و مخالفت آیت الله کنی با این تشکیلات بود. برابری موردنظر ماسونها، بر پایه برابری زن و مرد از هر لحاظ و به خصوص برابری میان مسلمانان و سایر ادیان همچون فرقه های ساختگی بهائیت و... قرار داشت. به همین دلیل نیز آیت الله ملا علی کنی در بخش دیگری از نامه ی خودبه ناصرالدین شاه به موضوع برابری موردنظر ماسونها اعتراض کرده و متذکر می شود که «اگر از اول خلقت، امتیازات برداشته و مرتفع می شد و همه مساوی بودند، هیچ کاری در دنیا پیشرفت نمی کرد.» درواقع انتقاد کنی در باب موضوع مساوات و برابری، از این حیث یعنی برابری مورد نظر ماسونها بود نه برابری به معنای دینی و اخلاقی آن. بدین منظور وی با آغاز فعالیت و جنبش خود علیه فراموشخانه، تا زمان برچیده شدن کامل آن به مخالفت و اعتراض پرداخت و «در اقدام شجاعانه  نهایی، به دلیل دین ستیزی ماسونها حکم به تکفیر آنان داده، حمله به مرکز ماسونها را رهبری کرد و مردم مسلمان نیز به دستور ایشان، فراموش خانه را با شور و هیجان بسیار به آتش کشیدند و شاه را وادار به تعطیل و انحلال آن لانه فساد کردند».7در جریان این اتفاق بسیاری از علمای تهران نیز به جنبش پیوستند و با حضور مردم، ساختمان فراموشخانه با خاک یکسان و از اساس برچیده شد.

ارسال به دوستان
نسخه چاپی
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار