کد خبر: ۱۴۵۳۷
تاریخ انتشار: 24 مهر - 1395 09:30
در تمامی ادعیه امام سجاد(ع) از خداوند درخواست می شود که مثلا خداوندا بیماری را از ما دور کن، سلطه کفار را از ما دور کن و بسیاری از موارد دیگر که در اینجا هدف ذهن افراد نیست و خواسته از درون نیست بلکه از وجود پروردگار است.

به گزارش فرقه نیوز و به نقل از شبستان: دوازدهمین روز محرم الحرام مصادف با شهادت امام سجاد(ع) است. چهارمین امام شیعیان(ع) که از زیادت تضرع و نیایش به درگاه خداوند و سجده های طولانی اش به سیدالساجدین(ع) معروف شد و اثری ماندگار چون صحیفه سجادیه و رساله حقوق را از خود برجای گذاشت.

 

مباحث عمیقی که در مکتب امام سجاد(ع) بیان شده است عرفان اصیلی را معرفی می کند که بر آن شدیم در سالروز شهادت آن حضرت(ع)، در گفت وگو با یکی از عرفان پژوهان آن را بررسی کنیم. گفت وگوی ما با حجت الاسلام مظاهری سیف، رییس موسسه بهداشت معنوی را در ادامه می خوانید:

امروز مکاتب و نحله های مختلفی شکل گرفته اند که همه دم از عرفان و معنویت می زنند، و متاسفانه در این روزگار جامعه ما نیز از خطرات این مکاتب در امان نبوده است، به نظر شما چگونه می توانیم مکتب عرفانی امام سجاد(ع) را در مقابله با این جریان ها به کار گرفت؟

 

قبل از اینکه بخواهیم راهکار ارایه دهیم بررسی علل این مساله که چرا عرفان اهل بیت(ع) در مقابل عرفان های کاذب آنچنان که باید شناخته نشده است، ضرورت دارد. قطعا عدم عرضه قابل قبول مکتب عرفانی و دعایی اهل بیت(ع) ضعفی شدید است که سبب شد جریان های آسیب زا رشد کنند. از طرف دیگر عرضه جذاب این عرفان های نوظهور سبب شد تا با وجود عدم محتوای غنی بتوانند عده ای را بفریبند.

 

در عرفان های کاذب دعا را با عنوان دعای مثبت می شناسند اما این رویکرد در واقع دعا نیست بلکه تلقین به نفس است. در عرفان های نوظهور همواره جملات تاکیدی و تلقینی بیان می شود در حالی که دعا در مکتب اسلام یعنی تضرع و احساس خضوع در برابر خالق. در دعای حقیقی با سوز و گداز از خداوند می خواهیم که از گره از مشکلات با بگشاید ولی دکان عرفان های کاذب تنها به دنبال یک سری جملات تلقینی برای فعال کردن نیروهای درونی هستند و این است تفاوت میان عرفان اهل بیت(ع) و عرفان دروغین.

 

در عرفان های نوظهور همواره عنوان می شود که مثلا نگویید من نمی خواهم بیمار باشم، من نمی خواهم فقیر باشم، چراکه بیان به صورت منفی سبب می شود که نیروهای درونی به سمتی جذب شوند که اتفاقا از آنها دوری جسته شده است، حال آنکه در حقیقت چنین نیست و این چنین وضعیتی تنها زمانی ایجاد می شود که اعتقاد و توکل به خداوند نباشد. این رویکرد آنان در واقع فقط تلقین به نفس است.

 

در مقابل، مکتب دعایی امام سجاد(ع) را می بینیم که برای زندگی معنوی تمام آنچه که نیاز است را بیان کرده، چون منبع و هدف این زندگی خداست در نتیجه در تمامی ادعیه امام سجاد(ع) از خداوند درخواست می شود که مثلا خداوندا بیماری را از ما دور کن، سلطه کفار را از ما دور کن و بسیاری از موارد دیگر که در اینجا هدف ذهن افراد نیست و خواسته از درون نیست بلکه از وجود پروردگار است.

بنابراین، ما با دعای حقیقی به خدای متعال و قدرت بی پایان او نزدیک می شویم و این مساله تفاوت میان عرفان های نوظهور و عرفان اهل بیتی و به ویژه عرفان در ادعیه امام سجاد(ع) است.

ارسال به دوستان
نسخه چاپی
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار