کليه حقوق اين سايت متعلق به وبسايت خبري-تحليلي فرقه نیوز مي باشد و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع است.
طراحی و تولید : "ایران سامانه"
طراحی و تولید : "ایران سامانه"
به گزارش فرقه نیوز؛ جریان تشیع انگلیسی از آن دست موج هایی است که تلاش می کند خود را به عنوان یک جریان دینی قوی جا بزند و در راستای نیل به این هدف با حمایت هایی که از سوی استکبار می شود دست به برگزاری مراسم و برنامه های متعددی می زند تا بتواند خود را جریانی راستین جلوه دهد حال آنکه هر فردی حتی اگر با اسلام و مذهب تشیع آشنایی نسبی داشته باشد به کذب بودن سخنان مدعیان این جریان پی می برد.
بر آن شدیم تا این مساله و همچنین حمایت های استکبار از جریان تشیع انگلیسی و ارتباط این جریانات با عرفان های نوظهور را با حجت الاسلام محمودرضا قاسمی، عضو موسسه بهداشت معنوی و مدیر مسئول موسسه فرهنگی هنری سبگ زندگی آلاء به بحث بگذاریم. در ادامه حاصل این گفت وگو را می خوانید:
جریان شیعه لندنی که به ویژه اخیرا سعی در مطرح کردن خود دارد، به دنبال چیست و در پس اقداماتش چه هدف و انگیزه ای نهفته است؟ به هرحال آنها به نام شیعه فعالیت داشته و خود را مدافع نشان می دهند ولی عملا توهین و تحقیر می کنند و در سخنان خود سعی می کنند که خود را پیرو ائمه نشان دهند. ماجرا چیست؟
برای پاسخ به این پرسش مقدمه ای را عنوان می کنم. در مدار صحبت اهل بیت(علیهم السلام) در مواجهه با بزرگان مذاهب دیگر اعم از مذاهب اسلامی و چه ادیان دیگر هرگز توهین و تحقیر نمی بینیم. یعنی حضرات معصومین(ع) هرگز افراد را به خاطر آموزه هایشان تحقیر نکردند چه اینکه برداشت های آن جماعت اشتباه بوده باشد.
اتفاقا ائمه(علیهم السلام) رفتارها و گفتارهای مناسبی را اتخاذ می کردند که خود آنها به سمت مکتب حق که شیعه باشد می آمدند. ما اکنون در این زمانه با جریانی که به تشیع لندنی معروف است مواجهیم که ادعای دلسوزی می کند اما این جریان مقابل آموزه های اهل بیت(ع) قرار دارد. کلمات فراوانی در مورد وحدت مسلمین از اهل بیت می بینیم، حتی عملکرد آیات قرآن از جمله آیه «و اعتصموا بحبل اللّه جمیعا و لا تفرّقوا» موید مساله وحدت است.
با این حال در زمان ائمه(ع) و با توجه به مشکلاتی که وجود داشته است و حضور حاکمان ظالم حضرات معصومین(ع) همواره نسبت به مساله وحدت دقت نظر داشتند به گونه ای که زمان خانه نشینی حضرت امیر(ع)، امام حسن و امام حسین(ع) برای دفاع از مرزهای جامعه اسلامی دفاع می کردند. این نشان می دهد که از همان زمان مساله وحدت مسلمین مد نظر اهل بیت(ع) بوده است.
حال جریانی که این روزها به نام شیعه قد علم کرده است و اسم هفته وحدت را به هفته برائت تغییر می دهد و کارهایی می کند که باعث وهن شیعه می شود به هیچ وجه در مدار وحدت آفرینی حرکت نکرده است. در طول حیات حضرات معصومین(ع) افراد مخالف فراوانی وجود داشتند ولی هرگز توهین یا تحقیر نشدند اما این جریان به نام شیعه هر گونه تحقیر و توهینی را جایز می کند.
سیاست تفرقه سیاست اسلام نیست. اتفاقا ضد اسلام است. اگر شعار معروف نخست وزیر انگلیس مبنی بر «تفرقه بینداز و حکومت کن» را در نظر بگیریم متوجه شویم که این جریان های تفرقه انگیز از کجا نشات می گیرد.
یک نفر جوان در لباس روحانی شیعی با سیمای دفاع از بزرگان تشیع به همسر پیامبر(ص) توهین می کند و کشورهای غربی به او پناه می دهند. کشورهای غربی که رابطه خوبی با برخی حکومت های سنی منطقه دارند و به راحتی می توانند با اشاره سران آن حکومت های سنی را منکوب کنند بر عکس رفتار می کنند و این جای تعجب دارد.
در پشت این حمایت مسایلی نهفته است. می بینیم که به فشار سران کشورهای عرب منطقه، غرب حکومت سوری را نمی پذیرد. چه طور می شود که آن کشورهای عرب در مقام مسلمان نمی توانند فردی که در لباس روحانیت به مقدسات توهین می کند را از کشورشان بیرون بیندازند اما در مورد حکومت یک کشور دیگر اینگونه رفتار می کنند؟ عقل سلیم می گوید که تعمدی در کار است.
اینکه تشیع انگلیسی دامن به عزاداری های شنیع می زند و تازه تبلیغ هم می کند که این سبک عزاداری علت دارد، همه و همه ناشی از این است که آنها به دنبال تفرقه افکنی هستند.
آنچه که استعمار دنبال می کند ضربه زدن به جایگاه اسلام است. بعد از انقلاب اسلامی رسما یک حکومت ادعا می کند که دین می تواند سیاست هم داشته باشد و چنین دیدگاهی برای دنیای سکولاریسم و اومانیسم گران تمام شد. آنها دنبال مدل های دیگر حکومتداری بودند. مدل های غیر آزادی به معنای رفتار و کرداری که در غرب وجود دارد.
ضربه ای که دنیای استعمار و نظام سلطه خورد از همین جا یعنی تعامل دین و سیاست در انقلاب اسلامی ایران بود وگرنه این کشور(ایران) سال های سال دین داشت و مذهب رسمی اش تشیع بود ولی حرفی از این دست اقدامات نسبت به ما وجود نداشت.
بحث را فراتر می برم. برای مثال در شهر کابل که جمعیت فارسی زبان فراوانی در آنجا ساکن اند و نیمی شیعی و نیمی اهل سنت هستند، مجالسی به اسم اهل بیت(ع) و حضرت زهرا (س) برگزار می شود. هر مجلس به اندازه چندین مجلس هزینه دارد. این مجالس دقیقا رو به روی مساجد اهل سنت برگزار می شود.
عقل سلیم می گوید پشت این اتفاقات حمایت بزرگی نهفته است وگرنه چه طور ممکن بود که مردم فقیر افغانستان شاهد برگزاری این چنین مراسمی باشند و حداقل آنکه هزینه های این مراسم از کجا آمده است؟
عرفان های نوظهور پدیده ای است که در طول چند سال اخیر در کشور ما نمود یافته است و متاسفانه برخی از سر جهل و نادانی به آنها گرایش پیدا کردند. آیا این جریان ها از سوی تشیع انگلیسی، استعمار و قدرت های مستکبر حمایت شود؟
بر اساس مطالعه ای که بر رفتار استعمار حداقل در سیصد سال اخیر صورت گرفته می توان به این نتیجه رسید که این گونه نیست که آنها همیشه خودشان جریانی را از ابتدا بسازند و پرورش دهند و بعد بتوانند از میوه این درخت استفاده کنند.
گاهی اوقات جهالت ها یا مشکلات روحی روانی شخصیت های فرقه هایی که استعمار از آنها حمایت می کند جریانی را به وجود می آورد که از منظر استعمار جالب است مثل علی محمد باب شیرازی در فرقه بهاییت. مشکلات روانی در خود شخصیت علی محمد باب وجود داشت. البته به مرور زمان شاید استعمار او را به نوعی کشف و روی او سرمایه گذاری می کند. همچنین، در مورد سایر جنبش های نوپدید یا عرفان های نوظهور همین است، به این معنا که شاید شخصی خودش به ذهن اش رسیده باشد که به این سمت برود ولی در اثنای جذب به آن فرقه به تدریج مورد حمایت قرار می گیرد.
این جنبش ها و عرفان های نوظهور قطعا پایگاه دارند و برخی پایگاه شان در غرب است و ایران یک شعبه از پایگاه جهانی آنها است. در برخی از این نحله ها و جنبش ها مثل عرفان حلقه به صورت صریح حمایت می شود و در کشورهای اروپایی به موسس آن دکترای افتخاری می دهند و یا کمیساریای عالی سازمان ملل از آن حمایت می کند. در مورد سایر فرقه ها نیز همین است مثلا فرقه هایی که خاستگاه آنها هندوستان است، یا فرقه هایی که در اروپا و آمریکا فعالیت می کنند، همه دارای ابعاد حمایتی هستند.
جریان های فرقه گرا و فرقه ها به واسطه نظام سکولاری که در غرب است و می توانند مقابله با جریان های سنتی دینی داشته باشند ضمن اینکه در طول دویست سال اخیر سیاست مداران غربی از آن ها حمایت کرده اند.
در کشوری مثل آمریکا دو هزار و پانصد فرقه رشد کرد. شاید برخی از آنها از رسمیت افتاده باشند یا جمعیت شان به مرور زایل شده باشد ولی وجودشان ناشی از حمایت دارد. اگرچه قوانین ایالات مختلف آمریکا با یکدیگر متفاوت است ولی اگر واقعا تهدید برای نظام سکولار بودند اجازه رشد به آنها نمی دادند. نتیجه اینکه اگر امروز برخی از این فرقه ها در ایران عَلَم شان را بالا برده اند یک شعبه از نگاه جهان شمولی اند که در غرب وجود دارد.
در سالیان اخیر افرادی را داشته ایم که مستقیما در آمریکا فرقه ای را راه اندازی کردند و در ایران افرادی را پرورش دادند هرچند که تعدادشان بسیار اندک بود. فرقه ای نظیر تی.اس.ام از این دسته است.
بنابراین در برخی از این فرقه ها دلایل متقنی را می یابیم که مورد حمایت نظام سلطه بوده اند. در برخی دیگر نشانه روشنی پیدا نمی کنیم. برخی هم نظیر عرفان حلقه در مواضع سیاسی-آکادمیک مورد حمایت قرار می گیرند. عقل سلیم می گوید که نکند در پس این حمایت ها نقشه مزدورانه نهفته است که دین را نشانه گرفته باشد.
شبستان