جایگاه خدا در عرفان اکنکار

به گزارش فرقه نیوز: خداباوری اکنکار به طور عجیبی که تناقض نماست. هم به خدای واحد اعتقاد دارد و هم به چند خدایی. اکنکار یک بار خدا را به نام سوگماد معرفی می کند. اما در جایی دیگر از افراد دیگری به عنوان تجلی های خداوند نام می برد و دچار دوازده خدایی یا بیشتر می شود. خدای اکنکار خدای است که می تواند هم واجد صفات مثبت باشد و هم منفی.

«وجود حقیقی خدا به ندرت پایین تر از مرتبه روح ظاهر می شود. در محدوده نواحی اتری بالایی، ما به ندرت در حضور او قرار خواهیم داشت، مگر آنکه به اقلیم خاص خود او دست پیدا کنیم.»[1]

«از آن جا که خدا همان آگاهی است که در حال کار و فعالیت در تمام موجودات است، چنین نتیجه می شود که ما باید با وجود خود به توافق برسیم و از ملاحظاتی که وجود حقیقی ما وضع کرده تبعیت کنیم.»[2]

«ما باید به هیچ بودن سوگماد نظر کنیم تا بتوانیم آن چیزی باشیم که هستیم.»[3]

آغاز خلقت از نگاه اکنکار

«سوگماد پس از هر خواب و بیداری آرزو می کند تا خلقی بیافریند و از قضا چنین می شود؛ اما هر بار پس از خلقتی جدید، از آفرینش خویشتن خشنود نیست؛ گویی کم و کاستی در میان است؛ پس بار دیگر در خواب می شود تا با رویایی دیگر خلقتی دیگر بنماید و...»[4]

انسان خدایی اکنکار

خداشناسی و انسان شناسی در اکنکار آن قدر در هم آمیخته است که در انتهای راه خداشناسی و وصل های پیاپی، نوید خدا شدن و با خدا در آمیختن را به انسان می دهد.

«هنگامی که آدمی خود را تماما از ارزش های جهان پیندا مبرا کند، اکشار آغاز می شود و نوای بهشتی به خلسه اش می برد. در این رودررویی است که در می یابد اصلا راهی وجود نداشت، چون جایی برای رفتن نیست. عالم همه در ابدیت است و او خود کانون منحصر به فرد و نقطه بنیادین همه عالم است.»[5]

نگرش اکنکار به دین و مذهب

اکنکار مدعی است با هیچ طریق، راه و مسلکی مخالفت ندارد. «ما نباید از چیزی طرفداری کنیم و نه با آن مخالفت ورزیم.»[6]