قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مجموعه قوانین و مقررات است که اهداف، آرمان‌ها و اصول حاکم بر نظام جمهوری اسلامی ایران را مشخص می‌کند. قانونی دینی و آمیخته با آموزه‌های مذهب تشیع و برگرفته از رأی مردم که دیدگاه‌های کلی نظام اسلامی را در رابطه با موضوعات مختلف نشان می‌دهد؛ بنابراین دیدگاه نظام درباره مسائل مهم و حیاتی را باید در این قانون جستجو کرد.
فرقه نیوز-بخش مسیحیت، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مجموعه قوانین و مقررات است که اهداف، آرمان‌ها و اصول حاکم بر نظام جمهوری اسلامی ایران را مشخص می‌کند. قانونی دینی و آمیخته با آموزه‌های مذهب تشیع و برگرفته از رأی مردم که دیدگاه‌های کلی نظام اسلامی را در رابطه با موضوعات مختلف نشان می‌دهد؛ بنابراین دیدگاه نظام درباره مسائل مهم و حیاتی را باید در این قانون جستجو کرد.
در رابطه با حقوق مسیحیان و دیگر اقلیت‌های دینی باید به این سند رجوع کرد تا با دیدگاه حاکم بر نظام اسلامی در این مورد آشنا شویم.
در اصل 13 قانون اساسی به موضوع زندگی اقلیت‌های دینی در ایران اسلامی اشاره‌شده است. در این اصل آمده است: "ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی تنها اقلیت‌های دینی شناخته می‌شوند که در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر طبق آیین خود عمل می‌کنند."
در این اصل به‌وضوح تصریح می‌شود که مسیحیان در ایران اسلامی به‌عنوان یک شهروند ایرانی به‌طور آزادانه حق برگزاری مراسم دینی خود رادارند و می‌توانند تعلیمات دینی خود را داشته باشند. این اصل به‌خوبی نشان می‌دهد که هیچ منعی برای زندگی مسالمت امیز و آزادانه مسیحیان و سایر اقلیت‌ها وجود ندارد.
همچنین طبق اصل ۶۴ قانون اساسی، هر یک از اقلیت‌های دینیِ رسمی ازجمله مسیحیان می‌توانند نماینده‌ای در مجلس داشته باشند. در بخشی از این اصل آمده است که: "زرتشتیان و کلیمیان هرکدام یک نماینده و مسیحیان آشوری و گلدانی مجموعاً یک نماینده و مسیحیان ارمنی جنوب و شمال هرکدام یک نماینده انتخاب می‌کنند. محدوده حوزههای انتخابیه و تعداد نمایندگان را قانون معین می‌کند."
همچنین در برخی اصول قانون اساسی تعابیر عامی آمده است که شامل اقلیت‌های دینی هم می‌شود، ازجمله: لزوم فراهم شدن زمینه مشارکت عمومی مردم در تعیین سرنوشت خود و تأمین امنیت قضایی برای همه مردم (اصل ۳)، حمایت قانون از همه مردم و برابری حقوق مردم (اصل ۱۹ و ۲۰)، حق انتخاب شغل مناسب (اصل ۲۸)، حق دادخواهی و انتخاب وکیل (اصول ۳۴ و ۳۵) و اصل برائتِ همه اشخاص از ارتکاب جرائم (اصل 37)
نکته‌ای که با بررسی در روح کلی قانون اساسی دریافت می‌شود این است که ایران در برخورد با اقلیت‌های دینی و مذهبی، مبتنی بر عدالت و انصاف است. این عدالت و انصاف همچنین زمینه‌های مشارکت عمومی اقلیت‌ها را در سطح جامعه فراهم ساخته، بر آن تأکید و توصیه دارد که خود سبب حفظ و استمرار هویت گروه‌های اقلیتی در جمهوری اسلامی ایران است.
هرچند که اعضای فرقه‌های انحرافی در ایران به‌صورت آزادانه زندگی می‌کنند اما باید توجه داشت ادیانی در ایران اجازه فعالیت و برگزاری مراسم دارند که جزو ادیان الهی باشند نه فرقه‌هایی که سرکرده آنان با حمایت رژیم صهیونیستی و آمریکا سر از تخم بیرون آورده باشند.
انتهای پیام/
