کليه حقوق اين سايت متعلق به وبسايت خبري-تحليلي فرقه نیوز مي باشد و استفاده از مطالب آن با ذکر منبع بلامانع است.
طراحی و تولید : "ایران سامانه"
طراحی و تولید : "ایران سامانه"
همچنین علی محمد باب خاتمیت پیامبر اکرم را نفی می کند و پیامبری خود را اعلام می کند و نوید آمدن پیامبرهای بعدی را می دهد و معتقد است که مقام او (العیاذ بالله) از مقام پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) بالاتر است و پیامبران بعدی از او بالاتر خواهند بود اما وی در هر صورت تا در قید حیات است، رب اعلی است.
در مورد قیامت، موت و قبر و سوال ملائکه در قبر و میزان و صراط و حساب و امثالها را تعبیر می کند قیامت از نظر او در همین دنیا اتفاق می افتد وقیامت بعد از مرگ را جز خدا کسی نمی داند.
همچنین علی محمد باب منکر توحید و نبوت و معاد و امامت بوده و مدعی است دوره دین وی دو هزار سال طول می کشد(که این قضیه رخ نداد و با ظهور دین جعلی بهائیت، توسط شخصی به نام میرزا حسینعلی نوری منسوخ شد).
سید علی محمد باب پس از ادعای نبوت، مطالب بی سر و ته خود را در قالب کتاب به پیروان خود عرضه کرد. اعتضاد السلطنه که خود معاصر باب بوده در این باره می نویسد: .... و از مزخرفات خود بعضی را قرآن و برخی را مناجات نام نهاد و به آنها داد که به جای قرآن مجید و صحیفه سجادیه آن کلمات را قرائت کنند...
باب در کتاب تفسیر سوره یوسف، خود را العیاذ بالله از خاتم النبیین بالاتر دانسته، به این دلیل که مقام محمد(صلوات الله علیه و آله) مقام الف بود و مقام من نقطه!!
باب کتاب اساسی تعلیماتی خود را ((بیان)) نامیده و طبق معمول خود، اساس تقسیمات آن را بر 19 گذاشته و کتاب را به 19 واحد و هر واحد را به 19 باب تقسیم کرده است. ولی خود او یا علمش کفایت نکرده که این کتاب اساسی خود را تمام کند و یا...!!.زیرا فقط 11 واحد را نوشته و کتاب را نا تمام گذاشته واتمام آن را به ((من یظهره الله)) حواله کرده است. خود باب بیان عربی را تا واحد یازدهم بیشتر نتوانست بنویسد جانشین او((میرزا یحیی صبح ازل)) نیز فقط بیان فارسی را تا واحد یازدهم تکمیل کرده است.
معمولا نامه ها و کتب باب با خطبه و مناجات و حمد خدا شروع می شود و در این قسمت درست تقلیدی ناقص از قرآن کریم است و حتی اغلب عبارات قرآن مجید را بعینه یا با تفاوت جزئی به نام خود آورده است. از این حد که می گذرد و به مطلب می پردازد، سنگینی و اغلاط و اشکال آن شروع می شود واغلب اوقات کلمات مخالف قواعد صرف و جملات ناسازگار با اصول نحو در آن پیدا می شود. نویسنده کتاب(باب وبهاء را بشناسید) برای نمونه قسمتی از نوشته های او را نقل کرده و نموداری از اسلوب ثقیل و سرشار از غلط او به دست داده است و ما نیز قسمت هایی کو چک از کتب مختلف او نقل می کنیم تا نمونه ای به دست داده باشیم و بر داوری ما در اسلوب نگارش غلط و عامیانه وی شاهدی عادل باشد. اینک قسمتی از لوحی که پیروانش سخت بدان می نازند:
(( هذا کتاب من عندالله المهیمن القیوم الی من یظهره الله انه لا اله الا انا العزیز المحبوب ان اشهد انه لا اله الا هو وکل اه عابدون. انا قد جعلناک جلالا جلیلا للجاللین و انا قد جعلناک جمالا جمیلا للجاملین و انا قد جعلناک عظیمانا عظیما للعاظمین و انا قد جعلناک نورا نورانا نویرا للناورین و انا قد جعلناک رحمانا رحیما للراحمین. قل انا قد جعلناک عزانا عزیزا للعاززین. قل انا قد جعلناک حبانا حبیبا للحاببین...))
باز از همین لوح معروف که بهائی ها آن را در حق میرزا حسینعلی نوری(بهاء الله) می دانند:
(( تبارک الله من رب ممتنع منیع و تبارک الله من ملک مقتدر قدیر و تبارک الله من سلط مستلط رفیع و تبارک الله من عظم معتظم عظیم و تبارک الله من شمخ مشتمخ شمیخ و تبارک الله من بذخ مبتذخ بذیخ....))
این است آنچه به اسم کتاب برای معتقدین به خود آورده و لطف کلام در این است که این نوشته ها را معجزه می داند. معجزه ای که نه سر دارد و نه ته!!!
واقعا که از پیامبر مالیخولیایی مثل علی محمد باب بیش از این مزخرفات انتظار نمی رود. مهناز رئوفی، بهائی مسلمان شده مثال خوبی در این باره آورده است: یک نفر در دیوانه خانه کتابی در مورد((راه رفتن اسب می نویسد)) وقتی کتابش به پایان می رسد، می بیند از اول کتاب تا آخر کتاب نوشته است:تتلق، تتلق، تتلق...
این قافیه های ناموزون هم که باب در کتب مزخرفش پشت سر هم می نویسد، دست کمی از همین تتلق های دیوانه بالا ندارد.