پائولو کوئلیو مروج اندیشه های فروید

فرقه نیوز-بخش عرفان های نوظهور، یکی از جدی ترین مباحثی که پائولو کوئلیو در تمام آثار خود از آن غافل نشده است مباحث جنسی است. او همواره از آن به عنوان خرد اعظم یاد می کند و آن را با معنویت گره می زند. به نظر کوئلیو شخصیت اصلی انسان در اوج لذت جنسی نمایان می شود.

زن و مرد مادامی که بی رابطه اند ممکن است شخصیت واقعی خود را از یکدیگر پنهان کنند. تغیر چهره در غیر بستر ممکن است، اما در رابطه جنسی فریب دادن محال است. هرگاه زن و مرد چهره های واقعی خود را نشان دهند در ورای این رابطه ی حقیقی، تشرف حاصل می شود و در حقیقت چیستی واقعی انسان ها به یکدیگر پیوند می خورد.

به اعتقاد کوئلیو در این تجربه خلسه ای حاصل می شود که کاملاً مشابه خلسه های عرفانی است. عارفان پس از سال ها پرهیزکاری، به حالات و یافته هایی دست می یابند که از نظر او مشابه اوج لذت جنسی است. از نظر او میل جنسی انسان را هدایت می کند و بر این اساس هر کس دارای امیال جنسی آزادتری باشد عارف تر است. بنابراین انسان هایی که در سراسر زندگی شان فقط و فقط در صدد کامیابی بهینه جنسی اند عرفان آنها بیشتر و خلسه های معنوی شان ناب تر است.

مهم نیست که در نیروی جنسی، در جستجوی حکمت هستی یا لذت، همیشه یک تجربه جامع خواهد بود چون این تنها فعالیت انسان است که به طور هم زمان، بر حواس پنج گانه اثر می گذارد، یا باید اثر بگذارد. تمامی مجراهای شخص به دیگری متصل می ماند. در لحظه اوج، حواس پنج گانه ناپدید می شوند و وارد جهان جادو می شویم؛ دیگر نمی توانیم ببینیم، بشنویم، بچشی، لمس کنیم یا ببوییم. در طول آن چند ثانیه های طولانی همه چیز ناپدید می شود  خلسه ای جایگزین آن ها می شود. خلسه ای کاملاً برابر خلسه ای که عرفا پس از سالها پرهیزگاری و ریاضت به آن می رسند... آن چه شخص را به سوی ین خلسه می راند، حواس پنج گانه هستند. هر چه تحریک این حواس شدیدتر باشد این رانش نیز نیرومندتر، و خلسه تو عمیق تر خواهد بود. (بریدا، ترجمه آرش حجازی، ص202)

کوئلیو در این افکار از فروید متأثر است. فروید دین و دینداری را با عقده های جنسی گره می زند و اعتقاد دارد که امیال جنسی است که در بزرگ سالی انسان ها را به قدرت پدر آسمانی گره می زند و از اینجا اعتقادات دینی و در رأس آن خداوند و دیگر باورهای دینی شکل می گیرد. از نظر فروید در یک بیان، امیال جنسی آغاز تدین است و منشأ دین عقده های جنسی است، کوئلیو قانونی تعریف می کند و آن این که به هنگام رابطه جنسی نسان می تواند خدا را تجربه کند:

((وقتی دیگری را لمس می کنی، کاری کن که هر پنج حس تو فعال باشند. چون نیروی جنسی حیات خودش را دارد. از هنگامی که آغاز به فعالیت می کند، دیگر نمی توان آن را مهار کرد، اوست که تو را در اختیار خواه گرفت. و باری که تو بر آن می افزایی، ترس ها، تمناها و حساسیتهایت، در تمام مدت باقی خواهند ماند. به خاطرهمین اشخاص دچار ناتوانی می شوند. در یک رابطه، تنها عشق و حواس پنج گانه فعال شده ات را بیدار نگاه دار. فقط در این صورت رابطه با خداوند را تجربه خواهی نمود.))( بریدا، ترجمه آرش حجازی، ص 205)

راه رسیدن به خدا در اندیشه کوئلیو چیزی جز روابط جنسی خارج از چهارچوب نیست او کسانی را عابدتر می داند که فعالیت جنسی بیشتری داشته باشند. هر چه این فعالیت بشتر باشد قرب الهی بیشتری حاصل می شود.

حال راه رسیدن به خداوند و قرب الهی را در نگاه امام علی علیه السلام بررسی کنیم ایشان می فرمایند:

دل های پرهیز کاران اندوهگین، مردم از آزارشان در امان، تن هایشان لاغر، درخواست هایشان اندک و نفسشان ضعیف و وروانشان پاک است. در روزگار کوتاه دنیا صبر کرده، تا آسایش جاودانه قیامت را به دست آورند، تجارتی پرسود که پروردگارشان فراهم فرموده، دنیا می خواست آنها را بفریبد، اما عزم دنیا نکردند. می خواست آنها را اسیر خود گرداند که با فداکردن جان خود را آزاد ساختند. پرهیزکار را می بینی که آرزویش نزدیک، لغزش هایش اندک، قلبش فروتن، نفسش قانع، خوراکش کم، کارش آسان، دینش حفظ شده، شهوتش در حرام مرده و خشمش فرو خورده است.(نهج البلاغه خطبه 193)

مهدی سالاری