کد خبر: ۳۳۴۵
تاریخ انتشار: 26 دی - 1394 13:21
دو روی سکه ی اسلام آمریکایی؛
این دو جریان به ظاهر با هم متفاوت و حتی متضاد می نمایانند اما در عمل دو روی یک سکه هستند.
55

به گزارش فرقه نیوز، جریان لیبرال و جریان تحجر دو روی سکه اسلام آمریکایی هستند. این دو جریان به ظاهر متضاد یکدیگر می نمایانند اما نگاهی به ریشه این دو نشان می دهد که هر دو از یک آبشخور مشترک تغذیه می شوند. جریان تحجر از جدایی دین از سیاست سخن می گوید. معتقد است که شان اسلام بالاتر از آن است که بخواهد در عرصه های سیاسی و اجتماعی نقش آفرینی کند.

 علی اکبر عباسی در یادداشت زیر در معرفی «دو روی سکه اسلام آمریکایی» نوشته است:

اسلام فقط مباحث شخصی و فردی است. امر به معروف و نهی از منکر در تفکر این جریان جایی ندارد. در واقع کنه حرف این جریان همان جدایی دین از سیاست و بی تفاوتی دین نسبت به مباحث اجتماعی و دنیوی است. اصلی ترین دغدغه شان دامن زدن به اختلاف ها و تفاوت های شیعه و سنی است. دشمن اصلی این جریان نه استکبار و آمریکا و اسرائیل، که برادران مسلمان شان است. این جریان هیچ گاه آمریکا و اسرائیل را به عنوان دشمن نمی بینند کاری هم با آن ها ندارند، حتی مورد حمایت آن ها هم قرار می گیرند. دشمن اصلی از منظر این جریان برادران مسلمانی هستند که دارای مذهبی متفاوت با آن ها باشند. اگر همه ی مواضع و رویکردها و سخنان و رسانه های این جریان را جست و جو کنید هیچ مخالفتی از این ها نسبت به آمریکا و استکبار مشاهده نمی شود.

جریان لیبرال البته ادعا می کند که حامی اسلام سیاسی است. اما در واقع بیشتر اهل سیاسی کاری است تا اسلام سیاسی. جربان لیبرال نسبت به مسائل سیاسی بی تفاوت نیست، بلکه اتفاقا خیلی هم در عرصه های سیاسی ماهر و متبحر است. اما این جریان هم اعتقادی به درهم تنیدگی اسلام و سیاست ندارد. این جریان هم قائل به جدایی دین از سیاست است. ممکن است در همه ی لایه هایش خیلی هم علنی این سخن خود را به زبان نیاورد. هرچند بعضا از آشکارا سخن گفتن از این اعتقاد خود هم ابایی ندارد. این جریان اعتقادی به ایستادگی در مقابل استکبار و آمریکا ندارد.

ویژگی مشترک هر دو جریان این است که عملا هر دو قائل به سکولاریسم هستند. منتها یکی معتقد است اصلا نباید به مباحث سیاسی کاری داشت و اسلام را چه به سیاست! اما دیگری اتفاقا خیلی هم اهل سیاسی کاری است ولی می گوید سیاست را چه به اسلام! هر دو جریان مسائل فرعی را اصلی و مسائل اصلی را فرعی جلوه می دهند. هر دو تلاش می کنند دشمن اصلی اسلام را با دشمن فرعی جابجا کنند. هر دو جریان نسبت به آمریکا و استکبار خوشبین هستند.

راحت طلبی و تنزه طلبی خصیصه مشترک هر دو تفکر است. یکی با زدودن صبغه های اجتماعی و سیاسی اسلام و تمسک صرفا به مباحث فردی اسلام و بی تفاوتی نسبت به بسیاری از اتفاقات پیرامون و سرخم کردن در قبال انواع جنایت های سلطه گران در دنیا، خود را از هر گونه زحمتی راحت کرده است. دیگری نیز با تمسک به مباحث سیاسی با رویکرد پراگماتیستی و نادیده گرفتن دیدگاه های اسلام در این قبال، خویشتن را از هر گونه استقامت در راه حق و مقابله با زورگویی های زیاده خواهان مبرا داشته است. این جریان چارچوب هایی را که اسلام به واسطه ی آن ها پیشبرد اهداف سیاسی و اجتماعی به هر قیمتی را قدغن اعلام کرده است، کنار زده است تا به راحتی به سیاسی کاری های خود بپردازد. در دیدگاه این جریان هدف وسیله را توجیه می کند.

این دو جریان به ظاهر با هم متفاوت و حتی متضاد می نمایانند اما در عمل دو روی یک سکه هستند. لیبرال ها در حالی که خود را انقلابی معرفی می کنند و ادعای ضدیت با گروه های انحرافی ای دارند که قائل به اسلام سیاسی نیستند، اما در عمل هیچ گونه مخالفتی نسبت به این گروه ها و در واقع مشخصا نسبت به گروه و تفکری که در کشور این جریان را نمانیدگی می کند ندارند. در رسانه های پرتعداد جریان لیبرال هر چقدر هم کنکاش کنید کمترین انتقاد و مخالفتی نسبت به این گروه دیده نمی شود. جریان تحجر هم در حالی که دم از جدایی دین از سیاست می زند اما هدف خودش را هیچ گاه لیبرال ها قرار نداده است، حتی شده است که در برهه هایی مانند آنچه در سال 88 اتفاق افتاد حمایت هایی هم از این جریان بکند. تلاش برای تضعیف و مقابله با جمهوری اسلامی، نقطه ی مشترک هر دو جریان است و هر دو از حمایت های مستقیم و غیر مستقیم غرب بهره مند هست

 
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
نام:
ایمیل:
* نظر:
آخرین اخبار