کد خبر: ۱۴۳۱۶
تاریخ انتشار: 23 شهريور - 1395 09:28
دعای عرفه حضرت حسین بن علی(ع) در واقع نیایش عبد با حق است. نمود کامل عرفان را می توانیم در این دعا بیابیم چرا که از اصلی ترین مباحث عرفان اسلامی اول توحید، دوم اسما حسنی الهی و سوم انسان کامل است که در این دعا وجود دارد.

به گزارش فرقه نیوز و به نقل از شبستان حجت الاسلام بهرام دلیر نقده ای، کارشناس و پژوهشگر حوزه عرفان با اشاره به دعای «عرفه» گفت: این دعا به نوعی تجلی معرفت و عرفان اسلامی است. تمامی مناسک حج، مشعر، منا، صفا، مروه و...  هرکدام در واقع مصادیقی از عرفان اسلامی به شمار می روند اما عرفات و عرفه ویژگی خاصی دارد. وجه تسمیه عرفه را گاها این گونه بیان می کنند که انسان خود را در اینجا می شناسد. اما وجه تسمیه دیگر آن است که آدم و حوا یکدیگر را در این محل شناختند.

 

وی با بیان اینکه عرفه با بحث های معرفتی و عرفانی عجین شده است، تصریح کرد: دعای عرفه از حضرت حسین بن علی (ع) در واقع نیایش عبد با حق است. نمود کامل عرفان را می توانیم در این دعا بیابیم چرا که از اصلی ترین مباحث عرفان اسلامی اول توحید، دوم اسما حسنی الهی و سوم انسان کامل است که این سه عنصر به صورت واضح در دعای عرفه وجود دارد.

 

حجت الاسلام دلیر با تاکید بر اینکه این سبک عرفان اسلامی هیچ ارتباطی با عرفان های امروزی ندارد، گفت: هیچ کدام از عرفان واره ها، عرفان های کاذب، عرفان های شبه قاره هند، عرفان های جنوب شرق آسیا، عرفان های آمریکای لاتین ارتباطی با با سبک و سیاق عرفان اسلامی ندارند و اگر آنها را عرفان بخوانیم در واقع جفا به دانش عرفان کرده ایم.

 

عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به اینکه عرفان های نوظهور نه تنها با عرفان اسلامی که با عرفان مسیحی نیز جور در نمی آیند، تصریح کرد: علت این عدم سازگاری آن است که در عرفان های نوظهور رسیدن به خدا تعریف نشده است در نتیجه فرق جوهری میان این عرفان ها و عرفان اصیل اسلامی وجود دارد. متاسفانه امروز برخی از مترجمان چنان از پائولو کوییلو می گویند که خود او هم هرگز تصور نکرده است که تا این اندازه جایگاه عارفانه داشته باشد!

ارسال به دوستان
نسخه چاپی
نام:
ایمیل:
* نظر: