آموزه فدا در مسیحیت به معنی سرایت گناه آدم و حوا به تمامی نسل بشر و گناه آلودگی انسانها دارد، بر اساس این دیدگاه حتی تمامی انبیاء الهی تا قبل از عیسی مسیح گناهکار بوده اند.
فرقه نیوز-بخش مسیحیت، آموزه «فدا» در مسیحیت به معنی سرایت گناه آدم و حوا به تمامی نسل بشر و گناه آلودگی انسانها دارد، بر اساس این دیدگاه حتی تمامی انبیاء الهی تا قبل از عیسی مسیح گناهکار بوده اند.
این مسئله قرن هاست که مورد سوال خود مسیحیان و اندیشمندان دیگر ادیان قرار گرفته است و بزرگان مسیحیت در این سالها نتوانسته اند پاسخ مناسبی برای آن پیدا کنند.
برخی از مسیحیان معتقد بودند انسان توانایی خوب شدن را ندارد و آن را نشانه ضعف وجودی انسان میدانستند. این مساله به نوعی با موضوع اختیار انسان در تضاد است و می توان آن را به نوعی سلب اختیار از انسان قلمداد کرد. به عبارتی انسان در دنیا به علت گناه اولیه آدم و حوا توان خوب شدن را نداشت و این مساله بر خلاف یکی قدرت اختیار انسان و انتخاب خیر و نیکویی است.
آگوستین قدیس معتقد بود انسان نمی‌تواند کار نیکو انجام دهد و معقتقد بود: «انسان خودش نمی‌تواند کار نیکو انجام دهد. از تجربه و مکاشفۀ مسیحی می‌توان فهمید کـه انسان به‌قدری به گناه آلوده شده است کـه نمی‌تواند خود را درمان کند».
شاید بتوان این گونه گفت که انسان در مسیحیت به چاهی افتاده است که خود توان نجات از آن را نداشت؛ و نمی توانست با اراده و اختیار خود نجات یابد. او تنها می بایست قرن ها به انتظار فیض و صلیب عیسی می نشست تا نجات یابد و کاری از دست خودش بر نمی آمد.
آنچه از این دیدگاه مشخص است در نجات شناسی مسیحیتی که توسط افراد مختلف تحریف شده نمی توان نقشی را برای اختیار انسان دید؛ بلکه تنها می بایست برای رسیدن به خیر به انتظار منجی نشست!
پی نوشت:
[1].
کالین براون، فلسفه و ایمان مسیحی، ترجمۀ طاطه‌وس میکائیلیان، ص4.
