هخامنشیان، چه در هسته تمدن و چه در پوسته آن، حقیقتاً حرفی برای گفتن نداشتند. در پوسته، کل تخت جمشید و آثار هخامنشی به اندازه یک صدم اهرام جیزه(در مصر)، عظمت و ابهت ندارد. در هسته تمدن(انسان متفکر و متعالی)، هخامنشیان برای حفظ قدرت، به پدر و برادر و ناموس خود رحم نکردند.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرقه نیوز، پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب متنی با موضوع هخامنشیان و داستان هسته تمدنی منتشر کرد که در ادامه می‌خوانید:
مدتی پیش کسی از من(نگارنده این نوشتار) پرسید:
چرا علی بن ابی‌طالب، در دوران حکومت خود، نه سکه‌ای ضرب
کرد و نه بنایی ساخت؟ این در حالی است که هخامنشیان، باعظمت‌ترین بناهای تاریخ بشر
را ساختند...
در پاسخ گفتم:
هر تمدن، یک پوسته دارد(مثل آثار معماری، هنری و...) و یک هسته(که همان
انسان اندیشمند است). امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) تنها پنج سال
حکومت سیاسی کردند که در همان پنج سال نیز بخاطر شرارتِ اشرار، به حفظ اصل دین و
جامعه مسلمین پرداختند. یعنی فرصتی برای پرداختن به پوسته تمدن نداشتند. اما ایشان
در طول زندگی، به بهترین صورت، به هسته تمدنی پرداختند و بسیار کامروا بودند.
ایشان در تربیت انسان، چنان کوشیدند که اثر این موفقیت تا امروز به خوبی دیده می‌شود.
در این هزار و اندی سال، هر انسان درستی که در ایران، روی کار آمد، دوستدار و پیرو
امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) بود. بهترین و بزرگترین نخبگان علمی و ادبی، مفتخر
به دوستی و پیروی از آن حضرت بودند.
مثلاً حکیم ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه گفته که من بنده اهل بیت
پیامبر هستم و راه نجات در ولایت علی(علیه السلام) است. ایشان حتی دشمنان علی(علیه
السلام) را مُشتی پَستِ اهریمن‌صفت(و طبق برخی نسخه‌‌های شاهنامه: حرامزاده)
نامیدند.(1)
نمونه دیگر: خواجه نصرالدین طوسی یکی از بزرگترین دانشمندان تاریخ
جهان، شاعر، فیلسوف، ستاره‌شناس، ریاضی‌دان، پزشک و معمار ایرانی
در قرن هفتم بود. او رصدخانه مراغه(پیشرفته ترین رصدخانه جهان در عصر خود) را بنا کرد.
همچنین کتابخانه‌ای ساخت که 40 هزار نسخه کتاب در آن وجود داشت و در عصر خود بزرگترین
کتابحانه جهان محسوب می‌شد. آثار او در ریاضیات، مثلثات و... تأثیر شگرفی بر
پیشرفت تکنولوژی در اروپا گذاشت. این انسان بزرگ، افتخار به پیروی از علی(علیه
السلام) داشت و حتی وصیت کرد که پس از مرگ، زیر پای امامِین کاظمِین(علیهما
السلام) دفن شده؛ روی سنگ قبرش بنویسند: وَكَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ
بِالْوَصِيدِ(کهف:18) یعنی همانطور که سگ اصحاب کهف، پاسبان و خادم اولیای خداوند
بود، من نیز پاسبان مکتب علی و آل علی(علیهم السلام) هستم.
نمونه دیگر: وقتی مغولان به ایران تاختند، بی‌دین‌ها و بددین‌ها ناموس
خود را تقدیم مغولان کردند تا خود را نجات دهند. اما شریف‌ترین ایرانیان، گرد هم
جمع شدند و گفتند ما پیرو علی(علیه السلام) هستیم، شرف خود را نمی‌فروشیم. ما پیرو
حسین(علیه السلام) هستیم، سر به دار می‌دهیم، اما تن به ذلت نمی‌دهیم و این گونه
شد که علیه مغولان قیام کردند، شد همان نهضت شیعه‌مذهب سربداران! بعدها همین علمای
شیعه که پیروان علی(علیه السلام) بودند مغولان
را مسلمان و شیعه کردند. بیاییم جلو... در دوران دفاع مقدس، وقتی آتش جنگ برافروخته
شد، بی‌دین‌ها و بددین‌ها فرار کردند. اما پیروان علی(علیه السلام) و تربیت شدگان مکتب
اسلام، برای این کشور جنگیدند، جان دادند و از همه چیز خود گذشتند. وصیت‌نامه شهدا
را بخوانیم. بیشترین بسامد واژگانی در وصیت‌نامه شهدا، نام امیرالمؤمنین علی(علیه
السلام)، امام حسین(علیه السلام) و نام امام خمینی(رضوان الله علیه) است. امروز هم
بی‌دین‌ها و بددین‌ها و مدعیان دروغگوی وطن‌پرستی و رهبران جریان کوروش‌‌پرستی، جز
خیانت، چیزی در چنته ندارند. اگر روزی دوباره ایران‌زمین به خطر بیفتد، باز هم
تربیت شدگان مکتب علی(علیه السلام) جان خود را فدا می‌کنند.
اما درباره هخامنشیان، آنان نه در هسته تمدن و نه در پوسته تمدن، حقیقتاً
حرفی برای گفتن نداشتند. در پوسته، شما کل تخت جمشید و آثار هخامنشی را جمع کنید
به اندازه یک صدم اهرام جیزه(در مصر)، عظمت و ابهت ندارد. در هسته تمدن هم هخامنشیان
برای حفظ قدرت، به پدر و برادر و ناموس خودشان رحم نکردند. جنگ بین کوروش سوم و برادرش
اردشیر دوم را بخوانید. حتماً عرق شرم بر پیشانی انسان جاری می‌شود.(3)
در پایان گفتم:
هر چقدر میخواهید و هر چه میخواهید به "ما" بگویید. اما
بدانید که کوروش از دو هزار سال پیش تا کنون، نقشی در تاریخ ایران نداشت. در سخت‌ترین
لحظات، کوروش و نام او و یاد او با مردم رنج‌دیده ایران نبود. ما بدون کوروش این
دو هزار سال را از سر گذراندیم و از این به بعد هم میتوانیم. در این یکی دو قرن
اخیر، یهودیان و انگلیسی‌ها نام کوروش را دوباره احیا کردند و هدفشان استحاله
هویتی ما است. فریب آنان را نخورید. معاویه قرآن را بر نیزه کرد، با قرآن فِیک به
جنگ قرآن حقیقی رفت. این رِندان غربی هم کوروش را بر نیزه کردند تا با وطن پرستی
فِیک به جنگ ایران بیایند. امروز اگر کشور درگیر جنگ شود، نام کوروش باز هم فراموش
می‌شود. همان طور که در دهه 50 نام کوروش بر زبان برخی بود اما وقتی جنگ شد، نام
کوروش ناگهان پنهان شد!(4)
پی‌نوشت:
1. بنگرید: «فردوسی:
علی (ع) راه نجات است. دشمنان علی (ع)، حرامزاده اند.» و «فردوسی: من بنده
اهل بیت هستم. راه نجات در ولایت علی (ع) است. دشمنان علی (ع) زنازاده اند» و
«فردوسی:
دشمنان علی (ع)، مُشتی پَست و اهریمن صفت هستند».
2. بنگرید به: «خواجه
نصیرالدین طوسی هم آخوند بود».
3. بنگرید.
4. بنگرید به: «چرا
کوروش و هخامنشیان را به نقد می‌کشیم؟»
/انتهای پیام
