باورش سخت است و بهت‌آور؛ بعد از این همه کودک‌کشی اسرائیل، عده‌ای اندک، امروزشان مثل دیروز است! بی‌تفاوتیِ زجرآورشان، دارد شعار نحس «نه غزه نه لبنان» را عربده می‌زند!
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی فرقه نیوز، یادداشت حجت‌الاسلام عباس بابائی را با عنوان «صهیونیست‌های ایرانی» را در ادامه بخوانید:
باورش سخت است و بهت‌آور؛ بعد از این همه کودک‌کشی اسرائیل، عده‌ای اندک، امروزشان مثل دیروز است! بی‌تفاوتیِ زجرآورشان، دارد شعار نحس «نه غزه نه لبنان» را عربده می‌زند!
چرا در علوی‌ترین کشور دنیا که آرمان انقلابش ستیز با ظلم است، تعداد قلیل و حقیری این‌گونه بی‌غیرت شده‌اند؟! سخن از انقلاب و اسلام و تشیع به کنار؛ انسانیت‌شان را چه شده؟!
دلیل این بی‌غیرتی، کسانی هستند که با بیان و بنان‌شان و یا از ترس نان و عنوان‌شان، این روزگار نکبت را برای اندکی از مردمان دیارشان رقم‌زده‌اند؛ همانانی‌که می‌توان گفت «صهیونیست‌های ایرانی» هستند:
۱) مدیران ناکارآمد غربگرایی که در دوره‌های مختلف، «دیاثت سیاسی» را با «کارنابلدی مدیریتی» در هم آمیختند و به دنبال ناتوانی در ایجاد معیشت، غیرت عده‌ای را به تاراج دادند.
۲) سیاسی‌کاران مزوّری که کینه‌های بدری و خیبری‌شان از «علی»، باعث می‌شود در گردنه‌های احدِ انقلاب، ناجوانمردانه موضع حق را رها کنند و مواضعی بر خلاف آن بگیرند. همانانی‌که نتانیاهوی ملعون آنان را بزرگترین سرمایه اسرائیل در ایران معرفی کرد!
۳) هنرمندان نمک‌به‌حرامی که سال‌ها بر سفره‌ی انقلاب نشستند و خوردند و اکنون بیشترین هنرشان، لگدپرانی به انقلاب و بزک غرب جنایتکار است.
۴) روزنامه‌نگاران مواجب‌بگیری که آزادی‌های حیرت‌انگیز انقلاب، میدانِ ترک‌تازی آنان برای زدن آرمان‌های آن شده‌است.
۵) سلبریتی‌های ناجوانمردی که فضای رهای مجازی را تبدیل به لجنزاری برای آرمان‌ها و باورهای مردم کرده‌اند.
۶) روحانیت سکولاری که از ترس خراش‌برداشتن قداستش، با کناره‌گیری از سیاست در حال شکستن کمر دیانت است.
۷) انجمنی‌های ضدانقلاب و برائتی‌های انگلیسی که با پول‌های نجس این دولت خبیث، مهمترین وظیفه‌شان دمیدن در شیپور اختلاف و تکفیر است.
۸) شکم‌چرانان شهوت‌پرستی که مهمترین مسیر حرکت‌شان طبق بیان امیرمؤمنان از مطبخ است تا مستراح! همانانی‌که همیشه قیمت گوجه و پیاز برای‌شان مهم‌تراست تا غیرت‌ورزی نسبت به مظلومان و مستضعفان جهان.
غده‌ی سرطانی اسرائیل، در حال ریشه‌کن‌شدن است؛ بعد از آن باید چرک و خون را پاک کرد!
پایان/
